Programa Actividades MAIO/XUÑO/XULLO do Centro Cultural RUEIRO de COIA

                                 LETRAS GALEGAS 2013

                                     TEATRO NO BARRIO

DÍA: SÁBADO, 11 DE MAIO ÁS 20:30 HORAS

GRUPO:    ATLÁNTIDA DE MATAMÁ

                       TÍTULO DA OBRA:  VISIÓN DUN CEGO

   LUGAR:  SALÓN DE ACTOS DO COMPLEXO PARROQUIAL DA IGREXA

DO CRISTO DA VITORIA.       

CONCERTO DE CORAL

DÍA: DOMINGO, 12  DE ABRIL, ÁS 19:30 HORAS

ACTUACIÒN DA  CORAL POLIFÓNICA SANTA CLARA (LAVADORES)

LUGAR:  NA  IGREXA   DO CRISTO DA VITORIA.

MARTES, 14 DE MAIO, ÁS 20 HORAS

CHARLA – CONFERENCIA

 VIDA E OBRA DE ROBERTO VIDAL BOLAÑO

LUGAR: SALÓN DE ACTOS DO COMPLEXO PARROQUIAL DA IGREXA

DO CRISTO DA VITORIA.

XOVES, 16 DE MAIO  A PARTIR DAS 22 HORAS

NOITE DAS LETRAS GALEGAS

 LECTURA DE POESÍA, CONTOS E MÚSICA GALEGA.

AO REMATE DA NOITE HABERÁ UN PEQUENO REFRIXERIO.   

           XUÑO

                              SÁBADO,  1 DE XUÑO, ÁS 20:30 HORAS

                  CONCERTO MUSICAL DE LONGUEIRO E SEU GRUPO

LUGAR: SALÓN DE ACTOS DO COMPLEXO PARROQUIAL DA IGREXA DO

CRISTO DA VITORIA.

                                         SÁBADO, 15 DE XUÑO

ROMARÍA DA BOUZA

   12:30  ACTUACIÓN DO GRUPO DE PANDETEIRAS  “LUMIEIRAS” DO

               CENTRO CULTURAL RUEIRO.

14:00  XANTAR COMUNITARIO.

16:00   XOGOS POPULARES PARA TODOS.

18:30   ACTUACIÓN DO GRUPO DE GAITAS DO CENTRO CULTURAL 

               RUEIRO

20:30   ACTUACIÓN DA BANDA DE MÚSICA “DELICIAS DO CAEIRO”

                LUGAR:   CARBALLEDA DA BOUZA

XULLo

     O SABADO, 6 DE XULLO  OS GRUPOS DE FOLCLORE DO CENTRO 

     CULTURAL   RUEIRO ACTUARÁN NA FESTA DA CONSOLACIÓN.

     O SÁBADO, 6 DE XULLO O GRUPO DE GAITAS DO CENTRO CULTU-

     RAL RUEIRO ACTUARÁ NA PORTA DO SOL NA FESTA DA CULTURA

PROMOVIDA POLA AGRUPACIÓN DE CENTROS DEP. E CULTURAIS.

                                                   A FRASE

 

HAI TRES MANEIRAS DE ADQUIRIR SABEDORÍA: A PRIMEIRA POLA  

   REFLEXIÓN, QUE É A MÁIS NOBRE,  A SEGUNDA  POLA IMITACIÓN

  QUE É A MÁIS SINXELA E A TERCEIRA POLA EXPERIENCIA QUE É A

   MÁIS AMARGA.

                                                                                                   CONFUCIO

 

 

A NOVA CORAL POLIFÓNICA RUEIRO  PONSE EN MARCHA.

A PARTIR DO DÍA 6 DE MAIO COMEZA A SÚA  ACTIVIDADE.

   SE TES INTERÉS EN PARTICIPAR ANÓTATE NA SECRETARIA      

OS MÉRCORES DE  18 A 20 HORAS

 

RUTAS E SENDERISMO                             

 

ENSEADA DE SAN SIMÓN.
A enseada de San Simón marca o final da ría de Vigo, delimitada ao sur polo estreito de Rande. No seu interior localízanse dúas zonas: a enseada de Vilaboa ao norte e a de San Simón, coa illa do mesmo nome, ao sur.
Xeoloxicamente, esta última enseada coincide coa foxa que  cruza Galicia

en dirección norte-sur. Esta cuberta tectónica contén importantes sedi-mentos achegados polos ríos que desembocan nela formando un enchar-camiento intermareal con depósitos moi ricos en materia orgánica. Entre estes ríos os máis destacados son o Verdugo-Oitavén, Tuimil e Pontenova. Os materiais máis finos que deixan estas augas sitúanse na parte norte da enseada, mentres que os máis pesados quedan nas beiras da canle Verdu-go-Oitavén.

Cabe destacar a paisaxe dos illotes Alvedosas e da illa que se sitúa moi preto da praia de Cesantes, que é a que dá o nome a toda a enseada. En realidade trátase de dúas illas a de San Simón  e  a de San Antonio. Am-

bas as dúas están unidas por unha pequena ponte con muros ao seu arre-dor e restos de edificacións. Templarios, bieitos e franciscanos colonizaron este espazo, utilizado tamén como área de reclusión de enfermos de lepra e peste e como prisión durante o período da Guerra Civil española.
A marisma, dende un punto de vista ecolóxico, mantén unha interesante variedade vexetal entre a franxa supralitoral e a infralitoral. As áreas

 

 

implicadas na transición vexetal que transciende dunha a outra son os pequenos ríos e a grande extensión da zona intermareal. Nas áreas máis secas e con maior cantidade de auga doce aparecen especies de ame-neiros (ameneirais), vimbieiras (vimieiros), silveiras, hedras e gran canti-dade de fentos. Avanzando cara á marisma encóntranse franxas de canas, xuncos e menta de lobo, e nas salinas de Vilaboaes frecuente a verdoaga marítima.

Dentro da marisma existen exemplares de seba e salicornia, sobre todo na zona areenta que acompaña directamente á desembocadura do río Verdu-go-Oitavén.
O máis representativo nas algas constitúeno as comunidades de fucus, algas verdes e pelvetias, sobre todo nas marxes dos illotes Alvedosas. Na illa de San Simón destaca un bosque de especies ornamentais e eucaliptos de gran tamaño. Nas marxes da enseada tamén existen grandes poboa-cións de piñeiros, eucaliptos e, en menor número, carballos.

Toda a enseada forma parte dun importante sistema produtivo de maris-co. Cabe destacar un dos últimos bancos de ostra de Galicia, tan repre-sentativos da bisbarra, que ata teñen a súa gran festa. Encóntranse tamén grandes extensións de berberecho, ameixa fina e ameixa xaponesa.   Entre a avifauna, este espazo xeográfico é unha das principais escalas pa-ra a invernada de anátidas.                                   ..                                                            Pódense observar os patos rabudo, real e culler, así como o pato asubión e o parrulo chupón.                            ..                                                                       Tamén visitan a enseada garzas reais e pequenas, que ademais utilizan a zona para aniñar. As aves mariñas como as gaivotas e os corvos mariños se suman a todas elas.                               .                                                                    Entre os escasos mamíferos destacan xenetas, armiños, raposos e, pola súa rareza, a londra.

 

VIGO, A CELDA DE MERLÍN

 

En Vigo vivían trescentos veciños en 1666, dez anos despois de que Felipe IV

fortificase  o recinto dos castelos de O Castro e San Sebastián. E eran 2140  os que poboaban o lugar en 1804, dez anos antes do cal se levantase o templo do Cristo da Vitoria, neoclásico e a proba de bombas.

Rodeada de baluartes e murallas, aquela ciudadela contaba con seis portas:

Gamboa, Ribeira do Berbés, Falperra, Pracer, Sol e Laxe. Ningún deses  acce-sos queda hoxe en pe, convertidas a maioría, en rúas. Un contempla, saborea a cidade dende a altura do Castro, e  faise cruces pensando no que debeu ser en-cher os areais que flanqueaban O Berbés ata consolidar a airosa extensión ur-bana e náutica cuxos ruidos chegaban amortiguados ata as atalaias da fortifi-cación antiga, hoxe un elegante xardín botánico.

AS LETRAS GALEGAS

 

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega  presentaron nesta  ins-titución unha proposta histórica: que se declarase o día 17 de maio de cada ano “Día das Letras Galegas” como data para recolle-lo látexo material da actividade intelectual gale-ga.

Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, expu-ñan que “con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos CANTA-RES GALEGOS de  Rosalía de Castro, a Academia debería consagrar, con carácter de perdurabilidade, o simbolismo da data nunha celebración anual.

Estimaban que o libro rosaliano editado en 1863 “foi a primeira obra maestra coa que contou a literatura galega contemporánea” e que “a súa aparición veu a lle dar presti-xio universal á nosa fala como instrumento de creación literaria”, concluíndo que re-presenta “un fito decisivo na historia da renacencia cultural de Galicia.

Propúñase o día 17 de maio, ó ignorarse a data da publicación do libro, por ser nese día cando Rosalía de Castro llo adicou a tamén poeta Fernán Caballero.

Máis de 40 anos despois, celebrados días e días das letras galegas, normalizada ou en camiño de normalizarse a situación cultural do noso País, é bo momento para facer un “suma e segue”

un reconto dos persoeiros (dos “SEÑORES DA PALABRA”) ós que ata agora se dedicou o Día das Letras Galegas. Reconto breve de biografías e mínimos anacos da obra, para deixar constancia da honra que merecen estes galegos sobranceiros.

Comezamos con palabras de Francisco Fernández del Riego (da Real Academia Ga-lega), que lembra aquel momento histórico: “Fixen un escrito que asinaron comigo  don Manuel Gómez Román e don Xesús Ferro Couselo, e sometémolo á aprobación da Real Academia Galega. A Academia aprobouno por unanimidade, e cursou a pre-tensión a autoridade competente.

E naquel momento foi instituída como festa anual do Día das Letras Galegas o 17 de maio. Escolleuse esta data porque CANTARES GALEGOS foi o primer libro que tivo unha significación universal.